ඊdiary

අහන් ඉන්න ආසයි නුඹේ දෑස කියන කතා මගේ නෙතත් නුඹත් එක්ක හරි හරියට කතා අහන් ඉන්න හිත පුරාම හීන ගෙනෙන කතා කාටත් හොරෙන් මුමුණන්නද ආදරෙ ගැන කතා කවුරුවත්ම නොයෙනා අර රේල් පාර දිගේ ඇවිද යමුද හැඳෑවක තුරුලු වෙමින් ඔහේ සිහින් පින්න වැටුනෝතින් දේදුන්නත් තියේ පාට ගනිමු තරඟෙට අපි පුංචි එවුන් වගේ උඩරට මැණිකෙත් හූ කිව්වේ නෝන්ඩියට වගේ අපි දෙන්නව කවදාවත් දැකලම නෑ වගේ රතු අහසින් සැන්ඳෑ ඉර බැස යන්නා වගේ නොපෙනි ගියේ ගස්ස ගස්ස උජාරුවෙන් වගේ පාළු කපන කුරුළු රෑන අද නිහඬයි වගේ මලින් මලට යන ඹබරුත් ගෙදර ගිහින් වගේ අපි එන බව කලින් ඉඳන් දැනන් උන්නා වගේ පරිසරයම අද නිහඬයි කතා බහට අගෙයි

පොඩි කාලේදි බඩගිණි දැනෙනකොට අපිට මතක් වෙන්නේ අම්මව ... ඒත් දැන්, බඩගිණි දැනෙද්දි අපිට මතක් වෙන්නේ රට කරවන එවුන්ගේ අම්මලා තාත්තලාව..

වෙල් ඉපනැල්ලේ දුවමින් සරුංගල් අහසේ යවමින් වක්කඩේ තිත්තයන් සොයමින් කෙලි සෙල්ලමේ යෙදුන මිතුරන් කාලයාගෙන් අවෑමෙන් වීලා සමාජයේ ලොකු කුඩා මිනිසුන් මිතු දම් සිතින් පහව ගොසින් ඉඳ හිට එකෙක් මූණු පොතේ සැරි සරමින් හිටි හැටියේ කියයි හායි මචං ඉස්සර හැමුව හිත මුතුරු සුළඟ අද කෝ ඉතින්

වෙනදාට වඩා ගොඩක් ප්‍රමාද උනත් බලා ඉන්නේ මම ලෑලි බංකුව උඩ ඉඳගෙන කාසි නැති සාක්කුවේ සීසන් එකත් ඔබාගෙන කීයට හරි ඒවි කියලා හිතාගෙන

එදා අප ඇවිද ගිය වැලි පාර මත රැඳුන දුහුවිල්ල වසාගත් පිය සටහන් එමට ඇත පා සටහන් නැතත් මතක සටහන් අතර අදත් ගොළු උනා මම අහිමි නුඹ නෙත් අබියස විඩාබර මගේ නෙතු සැරසුනත් සුපුරුදු කඳුලකට ලොවෙන් සඟවාගන්නට යෙදිමි මම අසාර්ථක උත්සාහයක කාලය රැගෙන ගියත් අප මතකයන් බොහෝ දුර බුර බුරා නැගෙනු ඇත විරහවේ ගිණිදැල් එමට

අම්මා ලිඳත් එක්ක ගෙදර ඔක්කොම තාත්තත් එක්ක අපි ඔක්කොම බැංකුවත් එක්ක අම්මට ලිඳෙන් නොමිලේ වතුර හම්බෙනවා අවුරුද්ද පුරාවටම... තාත්තගෙන් ආදරය, රැකවරණය හැමදෙකම හැමදාටමත් නොඅඩුව ලැබෙනවා... එතකොට, බැංකුවෙන් අපිට හම්බෙන්නේ අහවල් එකක්ද.... කව්ද යකෝ මේ කැත වැඩ අපිට පුරුදු කලේ..?

පොත්ත එකයි ඒත් ඇතුල වෙනස් ඉතින් කල් පවැත්මත් අඩුයි

එක තැනක නොරැඳෙන තැන තැන තාවකාලිකව වසන වසන තැන විසුමක් නැති අන් සැම අල්ලේ නටවන පට්ටම බඩුවක්...

තමන්ගේ ඇහේ තියෙන පොල් පරාලෙට වඩා ලොකුවට අනුන්ගේ ඇහේ තියෙන කෙස් ගහ පේන හැටි..

ජීවිතය සොයා ප්‍රාර්ථනා මල්ල අතින් ගෙන... යන්නට ඇත දිගු ගමනක්.... අරඹමු ඉතින්... දකුණු කකුල පෙරට තබා....

මම නම් නාලා ගෙට ආවා... ඔයාට තාම අව්ලක් නෑ නේද...

කියාගන්නට ඇති දහසකුත් දේ අතරින් එකිනෙක ගෙන පවස්සන්න මට රහසින් හෙමි හෙමිහිට ඇසෙන නුඹ ආදර වදනින් සනසන්න මා සිත කොයි කාටත් රහසින්

මට අද වගේම මතකයි මම පොඩි කාලේ මග බලන් උන්නා අවුරුදු කුමාරයා එනකන් නෙමෙයි තාත්තා අවුරුදු අරන් එනකන්.. අපිට හැමදාමත් අවුරුදු ගෙනාපු තාත්තා, අවුරුද්දට අළුත් ඇඳුමක් ඇන්ඳ බවක් මට මතක නෑ... අද, තාත්තා මග බලන් ඉන්නවා... අවුරුදු ගේනකන් නෙමෙයි, මම ගෙදර එනකන්.... ඒත්, එදා තාත්තා නොවිඳි අවුරුද්ද අද මට දෙන්න පුළුවන් නම්....

ජීවිතයේ වෙනසක් සොයා පියමැන්නෙමු අපි වසන්තයේ සොඳුරු ඉසව්වක... ඔබ මා අතර එදා නොදුටු බාධක... අද අද ඇයි මතු වන්නේ අප සිත් පාරවා..