ආයෙත් ලියනවා මම මගේ කවිය
හැකිතාක් දුරට වැරදි හදාගෙන
පුළුවනිද උන වැරදි වලට සමා දෙන්න
පොරොන්ඳු වෙමි යලිත් නොකරන්න
හැකිතාක් දුරට වැරදි හදාගෙන
පුළුවනිද උන වැරදි වලට සමා දෙන්න
පොරොන්ඳු වෙමි යලිත් නොකරන්න
ලස්සනයි සඳවතියේ නුඹේ සිනා මුව මඩල
අහබ්බෙන් මෙන් මගේ සිත් අහසට පැමිනි
විඳිමි මම ඒ ජීවිතයේ මිහිර කාටත් හොරෙන්
මෙතෙක් කිසිදා නොවිඳි..
දුකක් නොම වෙයි කිසිත්
නුම්බ මටද මම නුඹටඩ ආදරේ නිසාවෙන්
අන් කිසිවකටත් වඩා....
මතකයේ රැඳෙයි සැමදා නුඹේ මුවින් පිටවූ දින
ආදරෙයි නුඹ හට අන් සැම දේටත් වැඩියෙන් ලෙස..
නුම්බට හිතැති මගේ සිතද නුඹවම සොයයි
ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම හරිම සුන්ඳරයි
ඔබ සැමගම රැඳෙමින්...
යන්නට දිගු ගමනක් නුඹේ සඳ කිරනින්
නැගෙන ආලෝකයෙන් මා දකින මාවත මතින්...
ඉතින් නුඹවම සොයන සිත
සනසවන්නට ආදරයෙන්....
බලාසිටිමි යලිත් වරක් වඩින තුරු
මගේ අහස් ගැබට නුඹ ඉතින්...
Comments
Post a Comment