අපි කතා නොකරම ඉමු ආයෙත් අපේ ආදරේ ගැන.... තනිකම හොඳයි මට ඇති නුඹේ මතකයම... මා වෙනුවෙන් නුඹේ නෙතට කඳුලක් ඇති උනොත් හෙම... සමාවෙයන් මට මමමයි වැරදි සැමටම.... හඬන මගේ හිත හදාගන්නට බැරි උනොත් හෙම.. ලියන්නම් කවි අතට හසුවන හැම කොලේකම... එපා නුඹ කියවන්නට ඒ කවි කිසිම දින... හැඬුවොතින් නුඹ දරාගන්නේ කොහොම මම... ආදරයට ආදරයෙන්ම සිටියෙමි මම.. නැති උනදා තනි වෙලා අපෙ ලෝකයෙම.. කිසිදා මම නුඹේ මතකයට ආවොතින් හෙම... නැවතත් හැරී බලන්න මම ඉඳිමි එතනම...
Posts
වැස්ස එදා වගේමයි...
වැහි වතුරෙන් මූණ තෙමුනම ඇහෙන් වැටෙන කඳුලු කාටවත් පේන එකක් නෑ... ඒක නිසා අදත් මම තෙමි තෙමීම යනවා... ඉක්මනින් යන නිසා එදා අපි ගියා වගේ කුඩේ යටින් යන අයව මට පෙනෙන එකක් නෑ... වැස්ස එදා වගේමයි... සීතලත් එදාට නොදෙවෙනියි...
බෝල මිටියට පෙම් බැන්ද කරගැට වලින් පිරි මගෙ අත්... සියුමැලි නුඹේ අතට තද වැඩි වෙයිද මන්දා... අව්වට පිලිස්සුන, දහඩියෙන් නැහැව ගිය මගේ මේ උර මඩල නුඹට තද වැඩිදෝ මන්දා... වැහිලිය ගෙතුලටම විත් අදත් නුඹව පිලිගනීවිදෝ මන්දා... කට කැඩුන, අඬුව නැති මගේ කෝප්පයේ වතුර නුඹේ ඔය පිපාසෙට පිහිටක් වේවිදෝ මන්දා... ගල් ගැහුන මගේ හද නුඹේ ඔය සෙනෙහෙ දියෙන් කවදා තෙත් වේවිදෝ මන්දා... කිසිවකුගේ අනුකම්පා නැති මට නුඹ මෙතරම් ආදරේ මොකදෝ මන්දා
රෑ සිහිනෙන් නුඹ එනවද මගේ සිහිනෙට පාට දෙන්න.... රෑ අහසට නුඹ එනවද මාත් එක්ක තරු ගනින්න.. හඳ පානේ ඇවිද යමුද දෙවැට දිගේ දෙමන්සලට... අපේ කතා අහන් ඉන්න කවුරුත් නෑ ඒ යාමෙට.. හමා ඇදෙන සුලන් රොදට දහසක් කන් ඇති උනාට... අහගෙන ගෙනිහින් කියන්න කටක් නැත්තේ අපේ හොඳට... කවි මුමුනන නුඹෙ තොල්පෙති තවත් වරක් සිපගන්නද... අද වේවිත හොඳම දවස නුඹ සිටිනා මගෙ තනියට..
නු ඹේ | සු ව ඳ
මතක අතරින් එකින් එක ගෙන තවම මම හැඩ බලනවා.... අතට අසුවන හැම කොලේකම පුංචි කවියක් ලියනවා... ලියවෙනා හැම කවක් ගානෙම අපේ ආදරේ තියෙනවා... සොඳුර නුඹේ සුවඳ තාම මා වට ගැවසෙනා බව දැනෙනවා...