කවුරු නෙලා ගනිවිද..
කාගෙ අතට පත් වෙයිද..
කවුරු රොන් උරා බෝවිද...
කොතැනක කුමන සැරසිල්ලක් වෙයිද...
කවුරුද දන්නේ....
හ්ම්.....
කෙදිනක හෝ පරවී යන බව පමණක්ම දනිමි...
කොරෝනා කාලේ ආලේ
රැයත් දහවලත් පමණක් නොව උදයෙත් එක ලෙස එලිය දෙන උඹ මට මිණි පහණක් ලදොත් සෙනෙහසක් සිසිලක් සැනසීමක් නුඹගෙන් පමණි මා ලැබුවේ ජීවිතයත්.. ඉන්නට නොමවැටී රත්වුන මහ පොලවෙත් සිහිලක් සැනසුමක් නැති මේ ජීවිතයෙත් බැල්මෙන් පවා නිවුනාවූ ආත්මයත් ණයගැති වේය නූපන් ඇය මෙන්ම මමත්..
Comments
Post a Comment