නෙතට උනන කඳුලැල් පිසලන්න ඉතින්
නැගෙන සුසුම් වැල් නවතන්නෙමි ඉතින්
කොතෙක් කල් මම දුරින් ඉන්නද ඉතින්
නුඹ නැති දිවියක ලබන ජය කුමටද ඉතින්
නැගෙන සුසුම් වැල් නවතන්නෙමි ඉතින්
කොතෙක් කල් මම දුරින් ඉන්නද ඉතින්
නුඹ නැති දිවියක ලබන ජය කුමටද ඉතින්
කොරෝනා කාලේ ආලේ
රැයත් දහවලත් පමණක් නොව උදයෙත් එක ලෙස එලිය දෙන උඹ මට මිණි පහණක් ලදොත් සෙනෙහසක් සිසිලක් සැනසීමක් නුඹගෙන් පමණි මා ලැබුවේ ජීවිතයත්.. ඉන්නට නොමවැටී රත්වුන මහ පොලවෙත් සිහිලක් සැනසුමක් නැති මේ ජීවිතයෙත් බැල්මෙන් පවා නිවුනාවූ ආත්මයත් ණයගැති වේය නූපන් ඇය මෙන්ම මමත්..
Comments
Post a Comment